Προτάσεις και θέσεις για τα Πανεπιστήμια!

Η περίοδος που διανύουμε αποτελεί ίσως τη χειρότερη από άποψη οικονομικών δεδομένων για την πατρίδα μας. Κάτι τέτοιο είναι φυσικό, όταν το ελληνικό κράτος επί δεκαετίες κατασπαταλά το δημόσιο χρήμα και λειτουργεί παρασιτικά εις βάρος της πραγματικής ανάπτυξης και του κοινού καλού. Ένας τομέας του δημοσίου που έρχεται πρώτος σε σπατάλες και έξοδα είναι το ελληνικό πανεπιστήμιο. Η πρόκληση της σημερινής οικονομικής μας κατάστασης θα το χτυπήσει εκεί που πονάει: στη χρηματοδότηση.

Έχουμε συνηθίσει να ακούμε τα "θα" των πολιτικών μας ταγών για τις αλλαγές στην Παιδεία. Άσπρισαν τα μαλλιά των γηραιοτέρων να ακούν για αναβάθμιση της Παιδείας, αύξηση της χρηματοδότησης κι άλλα πολλά που μάταια περίμεναν να συμβούν. Οι αριστερές δυνάμεις των σχολών και οι σύλλογοι καθηγητών διοργάνωσαν αμέτρητες πορείες, έκαναν ακόμη περισσότερες καταλήψεις και καταστροφές προκειμένου να μην αλλάξει τίποτα στον χώρο των ΑΕΙ και ΤΕΙ. Παράλογα αιτήματα, όπως 15% του ΑΕΠ για την παιδεία, άμεση επαγγελματική αποκατάσταση των φοιτητών και αύξηση σε δυσθεώρητα για την εποχή ποσά των προϋπολογισμών στις σχολές, μόνο φαιδρότητα προκαλούν σήμερα. Μέχρι σήμερα, οι ίδιοι άνθρωποι, με τον ίδιο τρόπο, προσπαθούν να μας πείσουν ότι έχουν δίκιο, ακόμη κι αν η συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών τους έχει γυρίσει την πλάτη.

Τα παράλογα αιτήματα και η ακρισία των αρμοδίων φορέων έχουν επιφέρει επώδυνα πλήγματα στον κρατικό κορβανά. Λεφτά πεταμένα που δεν δικαιολογούνται από πουθενά, μυστικά κονδύλια και απόκρυψη στοιχείων στον προϋπολογισμό είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά της αυτοτέλειας των πανεπιστημίων. Σε όλο αυτό το πανηγύρι διαπλοκής και ασυνεννοησίας βρίσκουν πρόσφορο έδαφος διάφοροι αετονύχηδες που λυμαίνονται τα κρατικά λεφτά με τη σέσουλα. Κι όλα αυτά γιατί αποδεχτήκαμε όλα αυτά τα χρόνια ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει και πως αυτός ο γραφειοκρατικός γόρδιος δεσμός που όλοι μας βιώνουμε, απλώς δεν λύνεται.

Ό, τι δεν λύνεται κόβεται, μας διδάσκει η ιστορία. Κάτι τέτοιο είναι δεδομένο πως πρέπει να συμβεί και στην περίπτωση της χρόνιας παθογένειας που πλήττει τον χώρο των πανεπιστημίων. Εξοικονόμηση δεν σημαίνει περικοπή των δαπανών που είναι απαραίτητες για τη λειτουργία ενός εκπαιδευτικού ιδρύματος, όπως κάποιοι προπαγανδιστές προσπαθούν να μας πείσουν. Εξοικονόμηση σημαίνει εξορθολογισμός των δαπανών που κάποιοι εντέχνως φορτώνουν στον Έλληνα φορολογούμενο. Παραδείγματα υπάρχουν πολλά κι αμέτρητα! Ποιος κατάλαβε τον λόγο που θα πρέπει όλοι οι φοιτητές, ανεξαρτήτως εισοδήματος, να λαμβάνουν δωρεάν συγγράμματα; Με ποια λογική ορισμένοι υπερασπίζονται το πανεπιστημιακό άσυλο και την απόλυτη ελευθερία κινήσεων διαφόρων καταστροφέων της πανεπιστημιακής περιουσίας; Πώς εξηγείται το γεγονός ότι είναι γραμμένοι τόσοι πολλοί αιώνιοι φοιτητές που απολαμβάνουν όλα τα δικαιώματα του φοιτητή και δεν επιτρέπεται η διαγραφή τους; Αυτά είναι μερικά ερωτήματα για τα οποία αναζητούνται πειστικές απαντήσεις από τους κρατούντες τα ηνία της εξουσίας.

Τα παραπάνω είναι για όλους μας δεδομένα, πλην μερικών μειοψηφιών που κάνουν εμφανή την παρουσία τους με τραμπουκισμούς και άλλες βίαιες συμπεριφορές, γυρνώντας μας στην εποχή του Στάλιν. Οι κομματικές και άλλες συντεχνίες που έχουν παρεισφρήσει για τα καλά στην πανεπιστημιακή ζωή αποτελούν σε ένα μεγάλο ποσοστό τροχοπέδη οποιασδήποτε μεταρρύθμισης ή αλλαγής προς το καλύτερο.
Με κυρήγματα εκφοβισμού και κινδυνολογίας περί ιδιωτικών πανεπιστημίων που θα πληρώνουμε, υποβάθμιση των σπουδών μας (!!) και πολλές άλλες συνθηματολογίες, έχουν καταφέρει να βρίσκονται πάντοτε στο προσκήνιο. Όμως αυτά αναγκαστικά πρέπει πλέον είτε να σταματήσουν είτε να τους τα κόψουν με κάθε τρόπο οι ιθύνοντες, εάν θέλουν να σωθεί η ελληνική οικονομία.

Προκειμένου να είναι ουσιαστική ετούτη η παρέμβαση και να μην εξαντλείται στις αιτίες αποφεύγοντας να δώσει προτάσεις, όπως συνήθως κάνουν όσοι «νοιάζονται» για την πρόοδο της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, θα παρατεθούν ορισμένες προτάσεις που υπό κανονικές συνθήκες θα φάνταζαν κάτι το αυτονόητο.

Συγκεκριμένα προτείνεται:

•Μείωση των θέσεων φοιτητών στο εκάστοτε τμήμα

•Λήψη δωρεάν συγγραμμάτων μετά από απόδειξη χαμηλού οικογενειακού εισοδήματος του φοιτητή (30.000 με 40.000 € το όριο περίπου)

•Διαγραφή του φοιτητή μετά από το πέρας δύο χρόνων χωρίς να έχει λάβει μέρος στις εξετάσεις και να έχει περάσει έστω και ένα μάθημα.

•Η δωρεάν σίτιση και στέγαση αφαιρούνται ως προνόμια εάν ο φοιτητής δεν έχει περάσει έστω και ένα μάθημα τα τελευταία δύο χρόνια.

•Κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και απελευθέρωση όλων των κατειλημμένων χώρων στις σχολές. Σύσταση πανεπιστημιακής αστυνομίας και ελεγχόμενη είσοδος και έξοδος από τις πανεπιστημιακές εγκαταστάσεις.

•Δικαίωμα παράτασης σπουδών για τους φοιτητές που εργάζονται. Οι φοιτητές που δεν ολοκληρώνουν τον κύκλο σπουδών τους μετά τα 6 χρόνια προτείνεται να πληρώνουν δίδακτρα.

•Αξιολόγηση των καθηγητών με κριτήριο τις δημοσιεύσεις, τη διδασκαλία και το έργο τους από ανεξάρτητη επιτροπή.

•Δημιουργία Συνηγόρου του Φοιτητή.

•Όλες οι υπηρεσίες και οι αποφάσεις που σχετίζονται με τις σχολές να βρίσκονται ελεύθερα στο Διαδίκτυο.

•Απόφαση για κατάργηση φοιτητικών συλλόγων κομματικής φύσεως.

Τα παραπάνω είναι απλές προτάσεις, διατυπωμένες με τον πιο κατανοητό τρόπο που απαντούν στο πως θα μπορέσει το σύγχρονο ελληνικό πανεπιστήμιο να επιβιώσει από τα καρκινώματα που το ταλανίζουν τις τελευταίες δεκαετίες.

Συνοψίζοντας, εύκολα συνάγεται το συμπέρασμα ότι η συζήτηση για το πώς μπορούμε να φτάσουμε στον στόχο που έχουμε θέσει, την επιβίωση της Ελλάδας από τη λαίλαπα της χρεωκοπίας, είναι αναγκαία και στον τομέα της ανώτερης και ανώτατης εκπαίδευσης. Ας καταθέσουν όλοι οι αρμόδιοι φορείς, οι πανεπιστημιακοί και οι πολίτες που ζουν καθημερινά τον παραλογισμό του δημόσιου πανεπιστημίου, τις προτάσεις τους. Ήρθε η ώρα να πάρουμε όλοι θέση!

Δήλωσε Ανεξαρτησία! Ψήφισε στον Σύλλογο Μαν. Ανδρόνικος

Πόσες φορές δεν ονειρεύτηκες μια σχολή χωρίς κομματικές παρατάξεις και αφίσες; Πόσες φορές θέλησες να πεις ελεύθερα την άποψή σου αλλά δεν τόλμησες μέσα σε γενικές συνελεύσεις χούλιγκανς που μόνο διάλογος δεν γίνεται; Φέτος σκέφτεσαι σοβαρά να μην πας στο πανηγυράκι των εκλογών και να κοιμηθείς ή να πας για καφέ. Παρόλα αυτά η ΔΑΠ, η ΠΑΣΠ, η ΠΚΣ, η ΣΑΦ και οι υπόλοιπες παρατάξεις θα συνεχίσουν να κάνουν κουμάντο είτε πας είτε δεν πας στις εκλογές τους. Άρα δεν τους έκανες και μεγάλη ζημιά!

Υπάρχει διέξοδος για τον ανεξάρτητο και σκεπτόμενο φοιτητή; ΝΑΙ υπάρχει! Κι αυτός δεν είναι άλλος από τον Φοιτητικό Σύλλογο Μανόλης Ανδρόνικος, ένας Σύλλογος που δημιουργήθηκε από φοιτητές, για φοιτητές. Η χαώδης διαφορά των ατόμων που συμμετέχουν σε αυτό το Σύλλογο είναι εμφανέστατη αφού με δημοκρατικές διαδικασίες, συζήτηση και δράσεις που αφορούν το σύνολο των φοιτητών δίνει άλλο στίγμα και προοπτική στη φοιτητική ζωή.

Εάν θέλεις κι εσύ να εκφράζεσαι ελεύθερα, να συμμετέχεις ενεργά στη φοιτητική ζωή χωρίς κομματικές ταμπέλες και εξαρτήσεις, δεν έχεις παρά να επικοινωνήσεις με εμάς ή στο τραπεζάκι των ΝΕΩΝ ΟΡΙΖΟΝΤΩΝ που βρίσκεται στη σχολή ώστε να βγεις κι εσύ από το κομματικό μαντρί που κάποιοι έστησαν για μας, χωρίς εμάς!

ΨΗΦΙΣΕ στις 19 Μαϊου έξω από το άσυλό τους, αυτούς που θέλεις να σε εκπροσωπούν στο Φοιτητικό Σύλλογο Μαν. Ανδρόνικος. ΓΙΝΕ υποψήφιος και πάρε την κατάσταση στα χέρια σου!!

(η Ψηφοφορία θα γίνει στις 19 Μαϊου στο Ξενοδοχείο Αstor στο κέντρο της Αθήνας, Καραγιώργη Σερβίας 16)

Ανεργία και Χαρά!

Σε εποχές που κανείς δεν ξέρει τι μέλλει γενέσθαι με τα οικονομικά του ελληνικού κράτους, υπάρχουν ηλικιακές ομάδες που πλήττονται όσο κανείς άλλος από την ελληνική χρεωκοπία. Είναι δεδομένο ότι πρώτη στη λίστα είναι η ηλικιακή μας ομάδα, οι νέοι φοιτητές ή εργαζόμενοι, το μόνιμο θύμα εκμετάλλευσης των εργοδοτών.

Πόσοι από εμάς δεν δουλέψαμε χωρίς ένσημα ή χωρίς μεροκάματο με την ελπίδα στη συνέχεια να πληρωθούμε; Ελάχιστες επιχειρήσεις σέβονται τα εργασιακά δικαιώματα των φοιτητών, την ώρα που η πολιτεία αδιαφορεί για την οικονομική κατάσταση των νέων ανθρώπων. Έτσι, βρίσκονται στην ίδια μοίρα εργαζόμενοι και μη εργαζόμενοι φοιτητές. Βέβαια ποιο εύκολο είναι να βρεις μη εργαζόμενο πλέον, αφού οι επιχειρήσεις κλείνουν η μια μετά την άλλη.

Τα νέα εξοντωτικά οικονομικά μέτρα δεν είχαν καμία πρόβλεψη για την ανάπτυξη της οικονομίας. Φυσικά, απουσιάζει πλήρως και η πρόβλεψη για τη νεανική επιχειρηματικότητα και εργασία. Έτσι σχεδόν όλοι οι φοιτητές προσβλέπουν σε μια καριέρα στο εξωτερικό!!

Μέτρα όπως δημιουργία γραφείων εργασίας μέσα στις σχολές όπου οι επιχειρήσεις θα βρίσκουν νέους εργαζομένους μέσω επιδότησης εργασίας και διευκόλυνση των εργαζόμενων φοιτητών με παράταση του κύκλου σπουδών τους δεν θα ήταν δύσκολο να εφαρμοστούν.

Δεν περιμένουμε από τους συνδικαλιστές της Μυκόνου να ενδιαφερθούν για κάτι παραπάνω από το νέο dvd της Τζούλιας, ούτε από τις αριστερές παρατάξεις που δεν προτείνουν τίποτα αλλά καταστρέφουν. Περιμένουμε από τον ανεξάρτητο Έλληνα Φοιτητή να αντιδράσει δημιουργικά σε μια περίοδο που όλα αλλάζουν προς το χειρότερο. Η δύναμη ανάπτυξης κι ανόδου είμαστε ΕΜΕΙΣ!

Φ.Ο.Σ. – η επιλογή των Ελλήνων Φοιτητών

Πόσο πακιστανικά είναι τα ελληνικά πανεπιστήμια;

Του Πάσχου Μανδραβέλη

Πόσο απέχει η Αθήνα από τη Λαχώρη του Πακιστάν; Σύμφωνα με τους ταξιδιωτικούς οδηγούς είναι πολύ μακριά: 4.644,6 χιλιόμετρα. Τα πακιστανικά πανεπιστήμια όμως με τα ελληνικά μοιάζουν να βρίσκονται στην ίδια γειτονιά. Οπως διαβάζουμε στην International Herald Tribune μαστίζονται από τα ίδια προβλήματα με διαφορετικό χρώμα. Εκεί νόμος είναι το δίκιο των ισλαμιστών, εδώ των αριστεριστών.

Πριν από ένα μήνα ο καθηγητής Περιβάλλοντος Ιφτικαρ Μπαλόχ δέχθηκε, στο Πανεπιστήμιο Παντζάπ επίθεση με σιδηρολοστούς από μια ομάδα εξαγριωμένων ισλαμιστών. Μεταφέρθηκε αιμόφυρτος στο νοσοκομείο. Αυτό ήταν το πρώτο κρούσμα τόσο σκληρής βίας σε πακιστανικό πανεπιστήμιο από τη φοιτητική οργάνωση Islami Jamiat Talaba. Στην Ελλάδα οι δικοί μας Ταλιμπάν του αριστερισμού ήδη μετρούν τρεις εξαιρετικά βίαιες επιθέσεις (εντός των ΑΕΙ, διότι εκτός, είναι πλέον κοινός τόπος). Τον Νοέμβριο του 2008 χτύπησαν με σιδηρολοστούς τον καθηγητή και πρόεδρο του Παιδαγωγικού Tμήματος κ. Iωάννη Παπαδάτο, τον Φεβρουάριο του 2009 προπηλάκισαν τον καθηγητή κ. Ι. Πανούση και τον Δεκέμβριο του 2009 τον πρύτανη κ. Χρήστο Κίττα.

Αμεση αντίδραση

Από μια άποψη τα πανεπιστήμια του Πακιστάν είναι ασφαλέστερα για τους «αντιφρονούντες»: όχι διότι οι επιθέσεις είναι λιγότερες, σε σχέση με τα ελληνικά πανεπιστήμια, αλλά τουλάχιστον εκεί το διδακτικό προσωπικό αντέδρασε άμεσα. Η πακιστανική ΠΟΣΔΕΠ προκήρυξε απεργία που κράτησε τρεις εβδομάδες. Οχι για κάποιο επίδομα, όπως συνηθίζεται εδώ, από τους δικούς μας πανεπιστημιακούς, αλλά ζητώντας να σταματήσει η ιδιότυπη ασυλία που προσφέρεται στην ισλαμική φοιτητική οργάνωση. Στο Πακιστάν δεν υπάρχει πανεπιστημιακό άσυλο, αλλά όλα τα κόμματα της χώρας συναλλάσσονται πολιτικά με το θρησκευτικό κόμμα Jamaat-e-Islami, του οποίου η φοιτητική οργάνωση έχει τα τάγματα εφόδου.

Σύμφωνα με την Ιnternational Ηerald Τribune το πρόβλημα του Πανεπιστημίου είναι σε μικρογραφία το πρόβλημα του Πακιστάν. «Μια δυσανεκτική επιθετική μειοψηφία τρομοκρατεί την ανοιχτόμυαλη ειρηνική πλειοψηφία, ενώ η καιροσκοπική πολιτική τάξη παραμένει σαστισμένη, αποκομίζοντας όμως οφέλη από τις πολιτικές συμμαχίες με τους επιτιθέμενους. Αυτή η δυναμική εξηγεί πώς οι Ταλιμπάν και άλλες ένοπλες ομάδες, αν και είναι μικρές και αντιδημοφιλείς μοιάζουν να κυριαρχούν σε ένα μεγάλο κομμάτι της πακιστανικής κοινωνίας».

Τηρώντας τις αναλογίες, θα πρέπει να πούμε ότι το ΚΚΕ δεν είναι ούτε ένοπλο, αλλά ούτε και ισλαμιστικό. Παρ’ όλο όμως που είναι μικρό κι ελάχιστα δημοφιλές (8% του εκλογικού σώματος) κατορθώνει με δέκα νοματαίους ανά καράβι κι άλλους τόσους ανά ξενοδοχείο να νεκρώνει όση παραγωγική δυναμική της χώρας απέμεινε. Η χθεσινή πρωτοσέλιδη φωτογραφία της «Καθημερινής» αποτυπώνει αυτήν την αντίστοιχη για τα καθ’ ημάς κυριαρχία: έξω από τη «Μεγάλη Βρεταννία» τέσσερις κρατούν ένα πανό, έξι κάθονται στα σκαλιά με φραπέ ανά χείρας κι ένας σκύλος είναι ξαπλωμένος. Τα ρολά του ξενοδοχείου είναι κατεβασμένα. Μια επιθετική μειοψηφία αποφασίζει δυναμικά αν θα γίνει δημόσιος διάλογος για το ασφαλιστικό, αν θα ανοίξει ένα ξενοδοχείο, ή αν θα αποπλεύσει ένα καράβι.

Γυρνώντας στα πακιστανικά πανεπιστήμια υπάρχει μια ακόμη αναλογία που πρέπει να μας προβληματίσει. Η αντιδυτική, μειοψηφία των ισλαμιστών φοιτητών διαμορφώνει με τη βία το πρόγραμμα σπουδών. «Μια καθηγήτρια που φοβάται να αποκαλύψει ολόκληρο το όνομά της και προτιμά να αναφέρεται μόνο ως κ Ταΐμπ, είπε ότι τα μέλη Islami Jamiat Talaba διέλυσαν δύο αθλητικές διοργανώσεις του πανεπιστημίου που είχε διοργανώσει. Το νεοϊδρυθέν τμήμα μουσικών σπουδών δεν μπόρεσε ποτέ να λειτουργήσει, διότι ”είναι αμαρτία”».

Κράτησαν «ομήρους»

Οι εγχώριοι αριστεριστές είναι λίγο πιο πεζοί. Χρησιμοποιούν πλέον τη βία για τη βολή τους και όχι για αμιγώς ιδεολογικούς λόγους. Τελευταία κράτησαν «ομήρους» δύο καθηγήτριες της Ιατρικής επειδή διαφωνούσαν με το πρόγραμμα των εξετάσεων. Δεν πέρασε όμως πολύς καιρός από τότε που διαλύονταν ερευνητικά προγράμματα των πανεπιστημίων διότι ήταν «αμαρτωλά», ήτοι χρηματοδοτούνταν από τον ιδιωτικό τομέα, ή υπήρχε η υποψία ότι είναι του ΝΑΤΟ.

Τα ελληνικά ΑΕΙ μοιάζουν όλο και περισσότερο με το πανεπιστήμιο της Παντζάπ. Με μια μόνο διαφορά: εκεί οι διδάσκοντες σηκώνουν το ανάστημά τους απέναντι στις φασιστικές επιθέσεις. Ο Ιφτικαρ Μπαλόχ, ο καθηγητής που δάρθηκε ανηλεώς την 1η Απριλίου, αναγνώρισε τον αρχηγό των ταγμάτων εφόδου. Ηταν ένας 26χρονος φοιτητής γεωλογίας. Η φωτογραφία μαζί με τα στοιχεία του αρχηγού των ταγμάτων εφόδου έχει τοιχοκολληθεί σε κάθε γωνιά του πανεπιστημίου.

πηγή: Καθημερινή

Φοιτητικές Εκλογές 2010: Τι είχες Γιάννη...

Οι μεγαλοπαράγοντες αποφάσισαν οι φοιτητικές εκλογές, ένα πανηγύρι για λίγους, να διεξαχθεί στις 19 Μαϊου. Το αποτέλεσμα τους δεν ενδιαφέρει κανένα αφού είναι προδικασμένο εδώ και χρόνια.

Τα χαμηλά ποσοστά συμμετοχής και ο καθεστωτικός χαρακτήρας των μεγάλων παρατάξεων δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για αισιοδοξία. Σε αυτό το πλαίσιο, η Φοιτητική Οργάνωση Συναγερμού θα δώσει εκ νέου μια νέα μάχη προκειμένου να ξυπνήσει τις κοιμισμένες συνειδήσεις των φοιτητών. Οι περσινές απαγορεύσεις καθόδου σε μεγάλα πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας ήταν το μήνυμα του συστήματος που φοβάται την αλλαγή. Οι τραμπουκισμοί και η τρομοκρατία ήταν η αντίδραση μιας σάπιας ακροαριστεράς. Παρόλα αυτά η Φ.Ο.Σ. είναι εδώ, ακόμη πιο δυνατή και πεισμωμένη για την ανατροπή και την ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ!


Σε όλη την Ελλάδα, νέοι φοιτητές κάνουν την αρχή και ιδρύουν νέες οργανώσεις της Φ.Ο.Σ.! Γίνε κι εσύ μέλος της μεγάλης ιδέας, γίνε κι εσύ μέλος της Φ.Ο.Σ.